โรลโอเวอร์

Photos provided by Pixabay by Vladislav83dance โรลโอเวอร์ รอย ออร์บิสัน


ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1960 Roy Orbison ในทัวร์ชมคอนเสิร์ตที่ออสเตรเลีย ได้ปรากฏตัวขึ้นที่แอดิเลดในเที่ยวบินเดียวกับ Walker Brothers ฉันจำได้ว่าเคยดูรายการสัมภาษณ์ที่สนามบินทางทีวีซึ่ง Roy ซึ่งเป็นผู้ชายที่ยอดเยี่ยมตลอดเวลาอธิบายว่าเขาชอบเพลงของ Scott Walker และเพื่อนร่วมวงมากแค่ไหน เขาเกิดขึ้นเพื่อชี้แจงว่าเขาเชื่อว่า Rock 'n' Roll เป็นกระแสที่ล่วงลับไปแล้วและจะต้องดับไปในไม่ช้าอย่างแน่นอน แต่ดนตรีที่ยอดเยี่ยมของ Pedestrian Brothers จะคงอยู่ตลอดไป น่าเศร้าที่ Roy ผู้เป็นที่รักเองต่างหากที่จะ ในไม่ช้าก็จากไปหลังจากชีวิตอันเลวร้าย ทิ้งมรดกอันยาวนานของเพลงที่ยังคงได้รับความนิยมอย่างเหลือเชื่อในอีกหลายปีต่อมา สำหรับเพลงของ Walker Brothers พวกเขาจากโลกนี้ไปพร้อมกับเพลงฮิตที่น่าจดจำ "The Sun Ain't Gon na Beamอีกต่อไป", "My Ship Is Coming "In" และ "Make It Easy On Yourself" ล้วนเป็นต้นฉบับของ Walker Brothers ที่อยู่ในใจทันที "แต่คุณไม่สามารถเต้นร็อคได้ ' n' Roll to them. Roy's gaff สามารถให้อภัยได้ การผลิตเพลงในสไตล์ Rock 'n' Roll เริ่มต้นทำได้จริง
ไม่ดำเนินการต่อแม้ว่านักดนตรีอย่าง Shakin 'Stevens จะเปิดตัวเพลงที่ดีในการออกแบบเก่าในช่วง 'อายุเจ็ดสิบและเมื่อ Reet Petite ของ Jackie Wilson ได้รับการเผยแพร่อีกครั้งหลังจากการตายของเขามันก็ทำลายชาร์ต ในออสเตรเลีย Duke of Earl ของ Gene Chandler ก็ยินดีกับการเกิดใหม่ในยุค 80 หลังจากรวมอยู่ในโฆษณาทางทีวี ความตายของร็อกแอนด์โรลที่คาดไว้ไม่ได้เกิดขึ้น สิ่งนี้ยังทำให้นึกถึงเพลงที่ออกโดยหนึ่งในทีมออสเตรเลียที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในยุค 60 นั่นคือ The Master's Apprentices โองการกล่าวว่า "Rockin ', Rollin' เรายังคงทำอยู่ตอนนี้ 15 ปีในวันนี้ และเราจำได้ว่าเป็นอย่างไร" เมื่อเพลงนั้นถูกปล่อยออกมาในปี 1970 เห็นได้ชัดว่าเรา "ระลึกอยู่เสมอว่าเป็นอย่างไร" หลังจากผ่านไป 15 ปี ตอนนี้เป็นเวลา 50 ปีแล้วที่ Rock 'n' Roll ปรากฏตัวครั้งแรก และเรายังคงนึกถึงวิธีการนี้ พนันได้เลยว่าเพลงในยุคแรก ๆ ของ Roy Orbison ถูกเล่นทั่วโลกอย่างสม่ำเสมอมากกว่าที่เอกสารของ Walker Brothers เป็น ปัจจัยหลักคือคุณสามารถ Rock 'n' Roll กับพวกเขาได้
อาจมีส่วนน้อยกับคุณภาพสูงสุดของเพลง เนื่องจากพวกเราที่เป็นวัยรุ่นในตอนนั้นไม่สามารถจดจำการบันทึกเสียงที่ยอดเยี่ยมมากมายจากตอนที่เรายังเด็กได้ พูดง่าย ๆ ก็คือการเต้นรำรักษาดนตรีไว้มากกว่ารอง ในทางกลับกัน หากปราศจากความนิยมที่ยั่งยืนของสไตล์การเต้นที่เปี่ยมไปด้วยพลัง หลากหลาย และค้นพบอย่างรวดเร็ว ดนตรีก็คงจะล่วงลับไปนานแล้ว อาจไม่ใช่ทั้งหมด อย่างน้อยที่สุดในตอนแรก
. สาวกเอลวิสจะไม่มีคำถามใด ๆ บ่งบอกความเป็นอมตะของดนตรีของ The King อย่างแน่นอน แต่ความจริงจะทำให้สำเร็จ สาวกของเอลวิสไม่ได้มีชีวิตที่เป็นอมตะมากไปกว่าที่เขาเป็น พวกเขาก็จะตายในที่สุด เยาวชนส่วนใหญ่ที่เรียนการเต้นแบบร็อกแอนด์โรลในปัจจุบันหมดความชอบเพลงของเอลวิสหรือเดอะบีทเทิลส์มากกว่าที่พวกเขามีต่อนักหวดเพลงฮิตที่ไม่ชัดเจนคนใดคนหนึ่งที่มีส่วนร่วมในเอกสารเพลงฮิตเก่าๆ จำนวนมาก . พวกเขามองว่า Smashmouth เป็นศิลปินที่เย้ายวนเป็นพิเศษ แต่ถ้าเพลงเก่าๆ เหมาะที่จะเต้นตาม พวกเขาก็จะชอบแม้ว่าใครจะเป็นคนบันทึกเสียงก็ตาม มีเหตุผลที่จะคิดว่าพวกเขาจะเก็บรักษาเพลงจำนวนมากไว้อย่างแน่นอนหลังจากที่เราไม่อยู่ อย่างไรก็ตาม โดยทั่วไปแล้วสำหรับกิจกรรมเต้นรำแทนที่จะใช้เพื่อความบันเทิง นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นจริงกับสไตล์เพลงอื่นๆ ตัวอย่างเช่น เพลงแต่ละเพลงที่โด่งดังมากในช่วงปลายยุค 50 และ 60 ต้น ๆ ได้หายไปจริง ๆ เพราะคุณไม่สามารถเต้นตามมันได้ ในทางกลับกัน เพลงเก่าๆ หลายเพลง เช่น เพลงวอลทซ์และเพลงมาร์ชยังคงได้รับความนิยมมาจนถึงทุกวันนี้ เนื่องจากการเต้นรำบอลรูมได้อนุรักษ์เพลงเหล่านั้นไว้ ดังนั้น Rock 'n' Roll จะคงอยู่ได้นานแค่ไหน? ไม่มีใครบอกได้ อย่างไรก็ตาม เพลงวอลทซ์มีอายุย้อนไปถึงปี 1780 และยังคงใช้อยู่ ดังนั้นการเต้นรำและสไตล์ดนตรีที่เราชื่นชอบจึงอาจคงอยู่ต่อไปอีกสองร้อยปี อาจเป็นไปได้ว่านักแต่งเพลงจะสร้างเพลงในสไตล์ยอดนิยมของวันนั้นที่มีคุณสมบัติ "Roll Over, Roy Orbison"